MARIAN STĘPAK, TOMASZ WLAŹLAK: Z NOTATNIKA Tytuł wystawy nawiązuje do notatnika, w których artyści zapisują różne sytuacje napotykane w miejscu swojego zamieszkania lub podczas podróży. Jak większość artystów także Marian Stępak i Tomasz Wlaźlak, zapisują różnego rodzaju zauważone sytuacje, które niejednokrotnie stają się punktem wyjścia do większych realizacji.

Swoje notatniki traktują wielowymiarowo, niekoniecznie jako klasyczne podręczne szkicowniki, ale przede wszystkim w formie plików rejestrowanych fotograficznie lub zapisy wideo. Pochodzą one zwykle z notacji w przestrzeniach otwartych – jako widoki z okna, ale niekiedy także z wnętrz, w tym również z własnych mieszkań. Artyści anektują i zapisują napotkane sytuacje jako artystyczne w momentach, w których następuje swego rodzaju zaskoczenie (zauroczenie) związane z tym, że coś, co napotykamy w naszym najbliższym otoczeniu, wydaje się jakby zaaranżowane na potrzeby sztuki. Tak jest na przykład z zapisami fotograficznymi wchodzącymi w skład obszernego cyklu Skarpetki Mariana Stępaka. Znane są jego płaskie i półprzestrzenne prace z wykorzystaniem skarpetek, które artysta nazywa zwykle „obrazami tekstylnymi”. Na swój własny użytek wykonywał jednak także zdjęcia skarpetek suszących się na kaloryferze, nie myśląc wcześniej, że mogą być one wykorzystane na potrzeby sztuki. Fotografie z tego cyklu zostaną zaprezentowane w Galerii XXI po raz pierwszy, podobnie jak autorski wybór innych notacji z archiwum artysty, które uznał je za warte upublicznia. Z kolei Tomasz Wlaźlak swoje spostrzeżenia zawarł w większych obiektach, będących automatami do gry pt. Superheroes z żywotami wybranych świętych, w odniesieniu do różnych kultur. Tego typu obiekty były rozwinięciem wcześniejszych zainteresowań artysty, a ich koncepcja wzięła się z jego intermedialnych zainteresowań, łączących w sobie współbrzmienie pomiędzy technikami klasycznymi, nowymi mediami i interaktywnością. Ponadto autor zaprezentuje realizacje wykorzystujące materiały zgromadzone podczas wyprowadzki z jego rodzinnego domu, w którym wzrastał do usamodzielnienia się.

Całość wystawy pomyślana została jako dwie odrębne wypowiedzi twórcze, skompilowane tak, aby był to jeden spójny pokaz. Autorzy wystawy, to osoby pokoleniowo różnych dekad, których łączy kilka kwestii. Przede wszystkim miejsce pracy – Wydział Sztuk Pięknych UMK w Toruniu, podobne postrzeganie otaczającej rzeczywistości i refleksja na ten temat. To co dzieli - to z reguły inne formatowanie swoich wypowiedzi, które szczególnie widoczne jest w najważniejszych realizacjach przegotowanych na wystawę – zamiłowanie do animacji i realizacji interaktywnych u Tomasza Wlaźlaka i zakotwiczenie swojego obrazowania w arte povera u Mariana Stępaka.